یالثارات

با شروع مطالعه ی کتاب به یاد خسی در میقات افتادم که در نوجوانی وقتی خواندنش را شروع کردم در همان اوایل همه ی تعریف و تمجید هایی که شنیده بودم با دیدنِ خاطرات قلیان و سیگارِ جلال بر باد رفت. کتاب را بستم و نه به کسی و به میعادی اش رسیدم و نه به خسی و به میقاتی.

این بار هم تفاوت کتاب با آن چه انتظار داشتم برایم غیر منتظره بود ولی برخورد من این بار متفاوت بود. هم گران جان تر شده بودم و هم موضوع آن قدر ها جذاب بود که بتوانم بر احساس غلبه کنم و کتاب را به پایان برسانم.

انتظار داستان سیستانِ دیگری را داشتم.کتابی که سبک داستانی اش یک ویژگی بارز بود که همراه با تجربه ی امیرخانی به عنوان یک داستان نویس کتابی تحلیلی بود با روایتی داستانی.

ماه بندان اما متفاوت است. کتابی است بر مبنای حاشیه نگاری و بدون یک آهنگ منظم داستانی. به نوعی ثبتی است از تاریخ شفاهی که کمتر جایی ضبط و مکتوب می شود. کتاب کمتر به سطح تحلیل وارد می شود و البته حتی در بعضی از موارد دچار کلیشه و سطحی نگری در تحلیل نیز هست.

جزئی نگریِ نویسنده نیز در بعضی مواقع بیش از حد مجاز بوده تا جایی که دیالوگ دو نفر که یکی از طولانی شدنِ مدتِ نوشیدنِ آب، به دیگری معترض بوده و دیگری که گفته هنوز هم تشنه هستم نیز به عنوانِ حاشیه ی سفر مقام معظم رهبری در کتاب جای داده شده است!.

و اما قسمتی از کتاب که از همه بیش تر به دلم نشست جایی بود که نویسنده از مردمی بودنِ استقبال می گوید و پرسشی برای مخالفینِ این نظر مطرح می کند:

... برای سفر رهبری و استقبال کننده هایی که چند ساعت با اشتیاق زیر آفتاب منتظر مانده اند اتوبوس کافی وجود ندارد. تازه اگر اتوبوس به اندازه ی کافی وجود داشته باشد روشن فکر بازیمان گل می کند که مردم را با اتوبوس آورده اند و از این حرف ها. انگار اگر مردم سینه خیز از روی سیم خاردار رد نشوند استقبالشان مردمی نیست و عشق و علاقه در آن جا ندارد. مانده ام اگر به جای مینی بوس، ماشین شاسی بلند کولر دار بگذارند، طلبه های سنی مذهب رازجرگلان حاضرند ساعت چهار و نیم صبح بزنند بیرون برای دیدن کسی غیر از رهبری؟!

البته شاید نتوان نکات مطرح شده را نقاطِ منفی به حساب آورد چرا که با توجه به مقدمه ی کتاب از همان اول اصل بر "نوشتنِ کتاب" نبوده است و قرار بوده این حاشیه نویسی ها در ایام سفر در رسانه ها منتشر شود.

با این همه وجود کتابی از جنس ماه بندان حتما ضروری است. برای تمام سفر های حضرت آقا و برای تمام وقایع انقلاب. و به همین دلیل، خواندنِ کتاب را به همه ی دوستان توصیه می کنم.