وبلاگ نویسی به قصد قربت

مدت ها بود که فکر راه اندازی یک وبلاگ آخرِ صفِ ایده های کار در فضای مجازیِ ذهنم بود.

همیشه وجود فعالیت هایی با مخاطب (و در نتیجه تاثیرگذاری) بیش تر در فضای مجازی دلیلی بود برای به تصویب نرسیدن این موضوع که البته تنبلیِ شروع یک کارِ جدید هم قطعا تاثیر گذار بوده است. 

مضاف بر این که در پیِ علاقه  به افکار استراتژیک! می خواستم سند چشم اندازی هم بنویسم برای وبلاگ که در آن از راهبرد ها شروع کنیم و به راه کار برسیم!

و مثل خیلی از پروژه های دیگر جمهوری اسلامی شروع کار منوط شد به تدوین سند بالادستی! سندی که به دلیلی مشغولیت ها هیچ وقت تلاشی برای تدوینش انجام نشد.

تا بالاخره بیکاریِ دوره ی مطالعه ی کنکور و بیکاری ناشی از آن! فرصتی شد برای فکر کردن. در حالِ فکر کردن بودم که ناگهان با جزوه ای در یکی از سایت ها برخورد کردم. عنوانش چشمم را گرفت. وبلاگ نویسی به قصد قربت.

و من هم که این روز ها با دیدنِ قرارگاه شهید باقری به امکانِ برنامه ریزی و پیگیری درست فعالیت ها خیلی امیدوار شده ام، جزوه را دانلود کردم برای خواندن.کار جبهه ی فرهنگی انقلاب بود. استان آذربایجان شرقی.

خلاصه ی یک دوره آموزش وبلاگ نویسی.

با خواندنش بی خیالِ سند چشم انداز شدم و به همان برنامه ریزی های ذهنی که کمی تا قسمتی مکتوب هم شده بود بسنده کردم و ادامه ی تدوینِ سند را گذاشتم برای بعد. الان هم معتقدم  "خود راه نمایدت که چون باید رفت"

و این که اگر هر یادداشت این وبلاگ را تنها 1 نفر مطالعه کند کافی است،که در این دنیای شلوغ با میلیون ها صفحه اینترنتی 1 خواننده برای 1 یادداشت می تواند زیاد هم باشد.

 

در ضمن از همه ی دوستانی که به هر نحوی (اعم از تشویق،راهنمایی، ...) در راه اندازیِ این وبلاگ کمک کردند تشکر می کنم.

 

جزوه را می توانید از اینجا دانلود کنید و 

اگر حوصله ی مطالعه ی جزوه را ندارید لااقل به نکات زیر توجه کنید:

1-                حتما وبلاگ داشته باشید.

2-                لینک وبلاگ دوستانتان را با اسم واقعی شان درج کنید.

3-                مخاطب خودتان را انتخاب کنید و بدانید که برای چه قشری از جامعه فعالیت می کنید.